Wat te doen in het gesloten seizoen?
Dit voorjaar heb ik mij voorgenomen eens gericht op zeelt te gaan vissen en natuurlijk niet eerder de brui er aan te geven totdat ik een zeelt daadwerkelijk zou hebben gevangen.
De zeelt is een veel voorkomende vissoort die ook graag vertoeft in de ondiepe sloten in Houten. Plantenrijk water (bij voorkeur wat mooie lelievelden afgewisseld met obstakels) is van belang; maar ook gedijd deze vis in zeer zuurstofarm water, dus dat maakt dat je op veel plaatsen deze vis kan verwachten. De zeelt staat ook wel bekend als ‘de doktersvis’. De reden hiertoe is dat men in de middeleeuwen allerlei geneeskrachtige eigenschappen toeschreef aan het slijm van de vis, tot het genezen van jicht aan toe, een oude volkswijsheid leert ons ook dat het slijm van de zeelt wonden kon genezen, niet mis voor zo’n beestje. Daarnaast zal het mysterieuze uiterlijk nog wel een rol hebben gespeeld; die groene huid vol kleine schubben en die klein ogende oranje ogen maakt het een bijzondere vis om te zien. Wat ook bijzonder is, is dat met name de grote vissen worden gevangen. Ik heb ooit als klein jochie een visje van een centimeter of 8 weten te vangen, echter dat dat nog in mijn geheugen gegrift staat zal voldoende zeggen over hoe bijzonder die vangst was. De enige andere keer dat ik deze vis wist te vangen was tijdens een karpersessie in de bermsloot. Een mooie, grote sterke vis, 47 cm, niets voor niets ook de groene karper genoemd, maar wij houden het maar gewoon bij zeelt, of in het Latijn: Tinca Tinca.
De laatste 2 lentes trof ik in de sloot om de hoek een aantal paartjes paaiende zeelten aan alwaar ik toen met belangstelling naar heb staan kijken, zonder de neiging te hebben er 1 te willen vangen. Dit voorjaar zou het anders worden. Ik ben wat filmpjes op gaan zoeken, heb bij
Ton Temming advies gevraagd aan Rudie die aangaf vooral zwart voer te gebruiken. Bij de lokale hengelsportzaak in Houten kreeg ik nog een paar juiste haken aangereikt en de tip een dikke worm te gebruiken, 1 maal door de haak geprikt zodat je 2 van die beweeglijke sliertjes aan je haak hebt hangen. De zeelt zou een zeer schuwe vis zijn met zeer goede ogen en dus alles wat niet natuurlijk lijkt steevast ontwijken. Met dit in mijn achterhoofd spoel ik een 13/00 Gangrou lijn op mijn molen die gelukkig wel 2 kg trekkracht heeft (dyneema werd ontraden, ook weer vanwege de zichtbaarheid) en zet deze op mijn lichte spinhengel (niet ideaal, maar om nou een hengel ook hier nog speciaal voor aan te schaffen gaat me te ver). Verder las ik op internet dat het een vissoort is die vooral van warmte houdt, in ieder geval in de winter niet actief is dus het voorjaar moest een goede tijd worden.
Op advies zwart voer en wormen – dit moet de gouden combi zijn!
Vol goede moed koop ik een bakje wormen zaterdagochtend bij de lokale dierenzaak (het bleek de laatste te zijn, wat weer een mazzel) en zo rond een uur of 1 in de middag ga ik richting het water. Ik ga naar een stek die ik eerder die week al had gezien en ik met wat bellensporen had beoordeeld als zeeltrijk. Gelukkig zit ik lekker in de schaduw van de bomen alwaar ik een voerstek opbouw en mijn hengel klaar maak. Ondertussen heeft zich een grote hoeveelheid vingerlange voorns zich verzameld rond mijn stek. Ik geniet van deze mooie, kleine, rooie rijers en laat rustig mijn pauwpennetje zakken op mijn voerstek. Het lelieveld zit nog deels onderwater en breidt zich ook flink uit. Ik vermoed dat ik aan de rand van het veld zit. Een eerste inspectie van mijn haak bevestigd dit beeld, een flinke bos draadalg heeft zich rond de worm genesteld (of is het andersom). Ik zit qua diepte goed en vis netjes aan de rand van het lelieveld. Ineens ontstaan er wat bellenplakkaten en ik verwacht meteen vis te zullen haken. Mijn pennetje is nagenoeg de hele tijd onrustig vanwege alle kleine voorns die er mee spelen, maar meer beweging dan dat komt er niet.
Rustig wachten op de actie! Helaas blijft deze uit.
Ondertussen is Kees komen kijken en die nestelt zich lekker op het gras. Samen kijken we naar het pennetje en mijmeren wat over de alledaagse beslommeringen en de visserij. Na een uur nog steeds niets dan felle tikken van langs zwemmend grut besluit Kees even het dorp in te duiken en zoek ik een stek 100 meter verderop op. Om deze goed te kunnen bevissen moet ik echter pal in de zon zitten, ach ja, je moet er wat voor over hebben. Op de stek aangekomen zie ik een dikke zwarte staart onder een lelieblad uitsteken, ja hoor de vis waar ik voor ben gekomen. Een mooie dikke zeelt hangt lekker in de schaduw loom onder een blad. De dikke worm die ik aan mijn haak heb laat ik pal voor zijn bek zakken, de lijn ligt op het blad hij hoeft alleen zijn bek maar te openen en het is raak.
Daar ligt de zeelt heerlijk te zonnen!
Helaas, deze vis verdwijnt na 10 seconden de diepte in en heeft dus onraad geroken. De rest van de middag zit ik weliswaar heerlijk in de zon, komt Kees nog weer even gezellig aansluiten maar buiten een paar beloftevolle bellenplakkaten om doet mijn pennetje niets anders dan constant heen en weer bewegen op het ritme van de spelende voorns. Tegen half 6 besluit ik dat het genoeg is voor vandaag en pak ik mijn boeltje, ergens toch wel verbaasd over het feit dat zo’n zeelt toch echt niet zomaar te verschalken is.
Thuis gekomen sla ik de oneindige hoeveelheid informatie die het internet beschikbaar heeft er nog eens op na. Ik vind daar een mooie website waar ik wat nieuwe info opdoe. De zeelt is een schuwe vis, die weliswaar van warmte houdt, maar pas tegen de nacht het meest actief is als alle rumoer om hem heen is verdwenen. Daarnaast houdt hij ook van bewolkt weer en helemaal niet van helder en zonnig weer. Tsja, als ik dat had geweten had ik op de meest warme heldere dag in een half jaar tijd beter in het water kunnen liggen dan erin vissen op zeelt, maar ach.. Het was een lekkere middag hoe dan ook.
Ik wijzig mijn plannen; nu mik ik op de avond en wel de maandagavond 2 dagen later. De hele dag zou het nog helder blijven, maar in de avond zou er enige bewolking onze kant opkomen. Een ander alternatief was de woensdag, maar dan zou het ook nog gaan onweren en regenen (meestal wel goed voor de visserij, maar toch niet heel prettig langs het water). Ach dat zou altijd nog kunnen, eerst maar eens de maandag afwachten.. Rond half 7 (ja lekker vroeg gegeten) ben ik weer aan de waterkant. Ik probeer de stek waar ik zaterdag was geëindigd, daar had ik per slot van rekening zeelt gezien. Ik voer weer op de stek en prik weer een dikke worm aan de haak. Opnieuw vanaf minuut 1 gespeel met mijn pen en aas, maar opnieuw geen teken van leven van de zeelt. Ondertussen maak ik een hair op een nieuwe haak en besluit van aas te veranderen. Want ik had ook gelezen dat als een zeelt eenmaal op een bepaald soort aas gevangen is hij vervolgens dit aas niet meer zal nemen. Aangezien de worm de meest voor de hand liggende aassoort is ga ik dus switchen. Ik doe een kleine 8 mm kaas/knoflook pellet op de hair. Die zullen ze niet kennen dunkt me. Ik meng wat door het voer en besluit te verkassen naar een ander lelieveld. Daar aangekomen maak ik weer een voerstek en ga rustig zitten. Inmiddels zijn mijn verwachtingen minder hoog gespannen, helemaal als er ook nog eens luidruchtig afscheid genomen wordt in het huis pal achter mijn rug. Voordat nu de rust weer terug is… Het water voor me is ook onrustig, ditmaal niet van de voorns maar van de jonge roofbleien. Snel en schichtig door het water schietend waarbij ze ook mijn pen uiteraard beroeren. En dan ineens, nog geen 5 min. nadat de rust achter me is wedergekeerd duikt mijn pen onder, geen bellenspoor of ander teken van leven als waarschuwing vooraf, maar in een rechte lijn het diepe in. Ik verwacht een iets grotere spelende vis, maar bij het zetten van de haak vliegt de vis door de slip (die natuurlijk vrij los staat vanwege de dunne lijn). Ik vermoed nu toch iets groters te hebben gehaakt en na een paar minuten wordt mijn vermoeden bevestigd; een mooie bruin ogende vis komt mijn kant op en wordt boven het net gedirigeerd. YES! Missie geslaagd! Een mooie zeelt van 49 cm valt mij ten deel. De haak zit stevig midden in de bek en na de nodige foto’s zet ik de vis weer terug.
Missie geslaagd! Zeelt gevangen. Tinca Tinca wat een pracht.
Het is inmiddels een uur of 8, de missie is voorbij, maar ik kijk of er toevallig nog een vis in de buurt zwemt die interesse heeft in mijn aas, ik voer nog wat pellets en zit nog ongeveer een half uurtje. Waarschijnlijk is de rest (als die er al waren) toch verschrikt want er volgt geen aanbeet meer. Tegen kwart voor 9 vind ik het welletjes en vertrek naar huis. Ik geniet nog na van alles, de voorbereiding, een nieuwe vissoort eens gericht bevissen, de toch niet heel gemakkelijk te verschalken vis en dat gewoon lekker bij huis om de hoek. Ik vermoed dat ik de zeelt nog wel eens zal belagen, maar dan met pellets en tegen de avond op een warme bewolkte dag…
Groeten Simon
Op advies zwart voer en wormen – dit moet de gouden combi zijn!
Vol goede moed koop ik een bakje wormen zaterdagochtend bij de lokale dierenzaak (het bleek de laatste te zijn, wat weer een mazzel) en zo rond een uur of 1 in de middag ga ik richting het water. Ik ga naar een stek die ik eerder die week al had gezien en ik met wat bellensporen had beoordeeld als zeeltrijk. Gelukkig zit ik lekker in de schaduw van de bomen alwaar ik een voerstek opbouw en mijn hengel klaar maak. Ondertussen heeft zich een grote hoeveelheid vingerlange voorns zich verzameld rond mijn stek. Ik geniet van deze mooie, kleine, rooie rijers en laat rustig mijn pauwpennetje zakken op mijn voerstek. Het lelieveld zit nog deels onderwater en breidt zich ook flink uit. Ik vermoed dat ik aan de rand van het veld zit. Een eerste inspectie van mijn haak bevestigd dit beeld, een flinke bos draadalg heeft zich rond de worm genesteld (of is het andersom). Ik zit qua diepte goed en vis netjes aan de rand van het lelieveld. Ineens ontstaan er wat bellenplakkaten en ik verwacht meteen vis te zullen haken. Mijn pennetje is nagenoeg de hele tijd onrustig vanwege alle kleine voorns die er mee spelen, maar meer beweging dan dat komt er niet.
Rustig wachten op de actie! Helaas blijft deze uit.
Ondertussen is Kees komen kijken en die nestelt zich lekker op het gras. Samen kijken we naar het pennetje en mijmeren wat over de alledaagse beslommeringen en de visserij. Na een uur nog steeds niets dan felle tikken van langs zwemmend grut besluit Kees even het dorp in te duiken en zoek ik een stek 100 meter verderop op. Om deze goed te kunnen bevissen moet ik echter pal in de zon zitten, ach ja, je moet er wat voor over hebben. Op de stek aangekomen zie ik een dikke zwarte staart onder een lelieblad uitsteken, ja hoor de vis waar ik voor ben gekomen. Een mooie dikke zeelt hangt lekker in de schaduw loom onder een blad. De dikke worm die ik aan mijn haak heb laat ik pal voor zijn bek zakken, de lijn ligt op het blad hij hoeft alleen zijn bek maar te openen en het is raak.
Daar ligt de zeelt heerlijk te zonnen!
Helaas, deze vis verdwijnt na 10 seconden de diepte in en heeft dus onraad geroken. De rest van de middag zit ik weliswaar heerlijk in de zon, komt Kees nog weer even gezellig aansluiten maar buiten een paar beloftevolle bellenplakkaten om doet mijn pennetje niets anders dan constant heen en weer bewegen op het ritme van de spelende voorns. Tegen half 6 besluit ik dat het genoeg is voor vandaag en pak ik mijn boeltje, ergens toch wel verbaasd over het feit dat zo’n zeelt toch echt niet zomaar te verschalken is.
Thuis gekomen sla ik de oneindige hoeveelheid informatie die het internet beschikbaar heeft er nog eens op na. Ik vind daar een mooie website waar ik wat nieuwe info opdoe. De zeelt is een schuwe vis, die weliswaar van warmte houdt, maar pas tegen de nacht het meest actief is als alle rumoer om hem heen is verdwenen. Daarnaast houdt hij ook van bewolkt weer en helemaal niet van helder en zonnig weer. Tsja, als ik dat had geweten had ik op de meest warme heldere dag in een half jaar tijd beter in het water kunnen liggen dan erin vissen op zeelt, maar ach.. Het was een lekkere middag hoe dan ook.
Ik wijzig mijn plannen; nu mik ik op de avond en wel de maandagavond 2 dagen later. De hele dag zou het nog helder blijven, maar in de avond zou er enige bewolking onze kant opkomen. Een ander alternatief was de woensdag, maar dan zou het ook nog gaan onweren en regenen (meestal wel goed voor de visserij, maar toch niet heel prettig langs het water). Ach dat zou altijd nog kunnen, eerst maar eens de maandag afwachten.. Rond half 7 (ja lekker vroeg gegeten) ben ik weer aan de waterkant. Ik probeer de stek waar ik zaterdag was geëindigd, daar had ik per slot van rekening zeelt gezien. Ik voer weer op de stek en prik weer een dikke worm aan de haak. Opnieuw vanaf minuut 1 gespeel met mijn pen en aas, maar opnieuw geen teken van leven van de zeelt. Ondertussen maak ik een hair op een nieuwe haak en besluit van aas te veranderen. Want ik had ook gelezen dat als een zeelt eenmaal op een bepaald soort aas gevangen is hij vervolgens dit aas niet meer zal nemen. Aangezien de worm de meest voor de hand liggende aassoort is ga ik dus switchen. Ik doe een kleine 8 mm kaas/knoflook pellet op de hair. Die zullen ze niet kennen dunkt me. Ik meng wat door het voer en besluit te verkassen naar een ander lelieveld. Daar aangekomen maak ik weer een voerstek en ga rustig zitten. Inmiddels zijn mijn verwachtingen minder hoog gespannen, helemaal als er ook nog eens luidruchtig afscheid genomen wordt in het huis pal achter mijn rug. Voordat nu de rust weer terug is… Het water voor me is ook onrustig, ditmaal niet van de voorns maar van de jonge roofbleien. Snel en schichtig door het water schietend waarbij ze ook mijn pen uiteraard beroeren. En dan ineens, nog geen 5 min. nadat de rust achter me is wedergekeerd duikt mijn pen onder, geen bellenspoor of ander teken van leven als waarschuwing vooraf, maar in een rechte lijn het diepe in. Ik verwacht een iets grotere spelende vis, maar bij het zetten van de haak vliegt de vis door de slip (die natuurlijk vrij los staat vanwege de dunne lijn). Ik vermoed nu toch iets groters te hebben gehaakt en na een paar minuten wordt mijn vermoeden bevestigd; een mooie bruin ogende vis komt mijn kant op en wordt boven het net gedirigeerd. YES! Missie geslaagd! Een mooie zeelt van 49 cm valt mij ten deel. De haak zit stevig midden in de bek en na de nodige foto’s zet ik de vis weer terug.
Missie geslaagd! Zeelt gevangen. Tinca Tinca wat een pracht.
Het is inmiddels een uur of 8, de missie is voorbij, maar ik kijk of er toevallig nog een vis in de buurt zwemt die interesse heeft in mijn aas, ik voer nog wat pellets en zit nog ongeveer een half uurtje. Waarschijnlijk is de rest (als die er al waren) toch verschrikt want er volgt geen aanbeet meer. Tegen kwart voor 9 vind ik het welletjes en vertrek naar huis. Ik geniet nog na van alles, de voorbereiding, een nieuwe vissoort eens gericht bevissen, de toch niet heel gemakkelijk te verschalken vis en dat gewoon lekker bij huis om de hoek. Ik vermoed dat ik de zeelt nog wel eens zal belagen, maar dan met pellets en tegen de avond op een warme bewolkte dag…
Groeten Simon