Snoeken in polder Arkemheen

En de gans met de gebroken vleugel

De vorige trip kenmerkte zich door vrieskou en weinig vis (lees Dooie boel in polder Mastenbroek). Reden genoeg om nog een trip te plannen, voordat het roofvisseizoen weer zal gaan sluiten. De plannen: Snoeken in polder Arkemheen.

Twee weken na onze ijstrip in Mastenbroek startten we de auto richting Polder Arkemheen. Een hele oude polder (1356) waar de oorspronkelijke verkavelingstructuur nog aanwezig is. De bochtige sloten zijn ontstaan als slenken van de getijdestromen van de Zuiderzee. Aan de landzijde van de voormalige zeedijken liggen kolken en rietmoerassen, ontstaan door dijkdoorbraken. Genoeg geschiedenis.

Stad en natuur

Zelf kom ik uit het  noorden van het land. Zuid Friesland, De Blesse, om precies te zijn. Ik vind het altijd een bijzondere constatering als je dan de drukte van de snelweg verlaat en zo plots midden in de natuur staat. Zo ook deze keer. Mijn vismaat was reeds ter plekke. Het begint op te vallen dat hij eigenlijk altijd eerder is, hoewel ik op een visdag ook altijd op tijd ben. 

Snoeken in polder Arkemheen

Het water was nog steeds koud. Ik koos voor een ´handmade´ spinnerbait. Simon koos voor de vliegenlat en een grote streamer. Mooie grote kommen om uit te werpen, afgewisseld met kleine slootjes die de verbinding maken tussen de verschillende kommen. Kortom je verwacht overal vis. Vrij vlot was het dan ook al raak. De eerste mooie snoek op de vliegenlat. Enkele worpen later dacht Simon een volger te zien achter mijn spinnerbait aan. Een klei golfje?!?! Nog enkele keren gooien, maar ik kon niks ontdekken. De trage sstreamer van de vliegenlat er overheen. Boem: hangen! Nr. 2 ook al te pakken.

Vele meters verder

Een goede start is geen garantie voor een TOP-dag. We hebben vele meters gemaakt. En er zaten ook snoeken in polder Arkemheen, maar op de een of andere manier heb je altijd het gevoel dat je meer verdient. Op een grote afstand wist ik er één meerdere malen tot een vervolging te verleiden, maar bijten: not! We genoten volop van de natuur en de omgeving en deze kenmerkende polder. Maar je komt er toch ook wel om een visje te vangen. BOEM!!! Daar was hij, mijn eerste vis, en wat voor een. Gierende slip, geen houden aan! Stiekem hoop je op een hele grote, maar ergens bekruipt je het gevoel dat er iets niet klopt. Vals gehaakt bijna in de staart, dan is zelfs een visje van ca. 60cm niet te houden. We hebben wel gelachen.

Oh ja…. De gans met de gebroken vleugel. Tijdens het dagje snoeken in polder Arkemheen kwamen we een gans tegen met een gebroken vleugel. Simon had onlangs een nummer opgeslagen voor dieren in nood. Deze maar eens bellen en de boel maar eens uitleggen. Prima zeiden ze: als we straks tijd hebben komen we er aan. En zo’n 1,5 uur later waren ze er. Simon samen met de dames van de ambulance op zoek naar de gans. Dat duurde nog al even, dus pakte is ons visgerei en liep ook die kant op. Ondertussen kwam er nog een man aan met een grote Dodge 4×4. De gans was inmiddels naar het midden van het water gezwommen. Niet te vangen. De man bood zijn hulp aan en liet zijn hond te water. De gans dook weg en kwam bij de dame van de ambulance boven. Gevangen: op weg naar herstel. Vraagt die man ons later eens te komen. Zie je die 4 vuilniszakken? Die zitten vol met ganzen. Oftewel een jager met zijn vangst. We moesten lachen met zijn drieën… Tja.. hoe kan het lopen.  Een keer wat anders dan een kalfje in de sloot in de Meijepolder!